5 Simple Statements About جلوگیری از بیماری پارکینسون Explained

5 Simple Statements About جلوگیری از بیماری پارکینسون Explained

Blog Article

 به خودتان زمان زیادی بدهید تا آماده شوید.  از عجله خودداری کنید.

مطالعات نشان می دهد افراد مبتلا به فلج لرزانی که ورزش می کنند ، در مقایسه با افرادی که ورزش نمی کنند ، در دارز مدت ، زندگی خود را با شرایط بهتری سپری می کنند.

در بیماران مبتلا به پارکینسون، عوارضی که تهدید کننده زندگی بیمار هستند افزایش می یابد، مانند موارد زیر:

از دیگر مزایای مصرف اسید چرب امگا ۳ می توان به موارد زیر اشاره کرد :

همانطور که اشاره نمودیم علائم پارکینسون در ابتدا در یک سمت از بدن ، ظاهر می گردد ؛ حال آن که این علائم ، به مرور زمان به سمت دیگر بدن انتقال یافته و منجر به کندی حرکات بدن بیمار و ایجاد ضعف و سستی در حفظ تعادل وی می شوند.

باقلا: این لوبیا سبز آهکی حاوی لوودوپا است، همان ماده ای که در برخی از داروهای پارکینسون استفاده می شود.

به ندرت پیش می آید که افراد جوان این بیماری را تجربه کنند. این بیماری در اواخر و یا اواسط زندگی شروع شده و با افزایش سن ، خطر مبتلا شدن به این عارضه افزایش می یابد . حدود سنی افرادی که به بیماری پارکینسون مبتلا می شوند از ۶۰ سال به بالا اتفاق می افتد.

آزمایشات تصویربرداری و آزمایش خون برای تمایز بین این دو بیماری استفاده می شود.

سابقه خانوادگی: افرادی که اعضای خانواده نزدیکشان مبتلا به پارکینسون هستند بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.

بیماری پارکینسون با وجود برخی علائم قابل تشخیص مشخص می شود. این علائم شامل لرزش یا لرزش غیرقابل کنترل، عدم هماهنگی و مشکلات صحبت کردن است.

بیماری پارکینسون کشنده نیست، ولی عوارض ناشی از آن می تواند طول عمر افرادی که با این بیماری تشخیص داده شده اند را کوتاه کند.

اگرچه این می تواند به پشتیبانی از مشکوک بودن به ابتلای شما به بیماری پارکینسون کمک کند ، ولی این علائم و آزمایشات نورولوژیکی است که در نهایت تشخیص صحیح را تعیین می نماید. پزشک ، انجام تست های آزمایشگاهی از قبیل تست خون را برای جلوگیری از مشکلات دیگری که بیماری پارکینسون از چیست ممکن است باعث بروز علائم در شما شده باشد ؛ توصیه می کند.

برخی از بیماران نیز یبوست را عامل آزردگی خود می دانند. برخی رعشه دائمی دست‌ها را دلیل آزردگی خود از این بیماری عنوان می کنند. لذا متناسب با نگرانی‌ های بیمار ، برنامه درمانی مناسب ارائه می گردد.

تاکنون هیچ گونه ‌آزمایش خاصی برای تشخیص آن وجود ندارد. لذا تشخیص این بیماری امری دشوار است. عموما پزشکان برای تشخیص این بیماری ویژگی‌ های اساسی اختلال حرکتی در فرد را مورد بررسی قرار می دهند.